Het Groot Wonder van de Burocratie

De kapitein is terug aan boord. Het schip ligt al meer dan een jaar midden in een kleine vissershaven in Ecuador. Azart is er verreweg het grootste schip. De Russische matroos Pasha was de eenzame bewaker. In het prille begin kwam onze Surinaamse regisseur Tolin Alexander om een ​theatervoorstelling te maken over de trots van de provincie: marimba. Toen we de gesprekken waren begonnen met de gemeente en met de acteurs en muzikanten brak de pandemie uit. In een paar dagen tijd veranderden de Fools van welkome gasten in paria’s. Geen eiland in de Stille Oceaan wil ze nog ontvangen. Kortom, het betekende het einde van een reis die twee-en-dertig jaar had geduurd. Tolin bleef nog vier maanden de gevangene van het schip voordat hij naar zijn land kon terugkeren. Kort daarna onderging de kapitein een spoedoperatie waarbij een vuistgrote tumor uit zijn ruggengraat werd verwijderd. Voortaan rijdt hij in een rolstoel als hij meer dan honderd meter moet lopen. Nooit meer varen. Finita La Commedia.

De kapitein is na tien maanden medische behandeling terug aan boord. Nooit eerder had hij zijn schip langer dan tien dagen verlaten. Er wacht hem een schoone taak. Het schip wordt cadeau gegeven aan de theatergroep “Humor & Leven” die ondertussen de stad Manta zover gekregen heeft het project van harte te omarmen. Het schip krijgt voor dertig jaar 2000 m² in bruikleen om het op het strand als theater in te richten. Ernaast komen de tribune en enkele oude containers als kantoor. Eerst hadden ze het schip helemaal aan het einde van het strand gepland. Ik vond deze plek in de verloren hoek eigenlijk het leukst. Maar na een paar maanden nadenken kwam de dienst Openbare Werken op het briljante idee om het schip als magneet te gebruiken om het hele strand te ontwikkelen. Nu is dat nogal een een zooitje. Dat is een groot wonder! Het schip moet de katalysator worden om het strand als toeristische en culturele bestemming een impuls te geven. Dit komt zowel de vissersgemeenschap in het gehucht San Mateo ten goede als de inwoners van de stad zelf, zes kilometer verderop. Er is een keurige eindlus voorzien voor de bus en een parkeerplaats voor de auto’s en de kleine vissersbootjes. Er komt een boulevard met bomen, bars en restaurants. Het is de vraag of de stad deze plannen de komende tien jaar zal kunnen realiseren, maar één ding lijkt dichtbij: Op het strand verrijst het schip als een gigantische sculptuur, zo groot als een gestrande walvis. Eindelijk onthult het schip haar volledige afmetingen die we altijd voor het publiek verborgen hielden. The show must go on.

Ondertussen hebben onze vrienden van de theatergroep gesproken met een indrukwekkende menigte ambtenaren en advocaten. Ook het provinciale “Huis van Cultuur” is super enthousiast. Ze verloren tweeduizend theaterstoelen tijdens de aardbeving van 2016. Volgende week trekt de langverwachte schipper zelf naar de stad op om er een ​​soort kleine triomftocht te maken, liefst zonder in zijn kruiwagen rondgereden te worden. In zijn koffers bracht hij 17 kilo of 28 exemplaren van zijn fotoboek “Ship of Fools” mee om als paspoort te gebruiken, elk voorzien van een specifieke naam en opdracht. Een van de uitdagingen is om genoeg trekkracht bijeen te brengen om het 180 ton wegende schip 130 meter het strand op te trekken. Een klein nederlands bedrijf gespecialiseerd in scheepsstabiliteit heeft hiervoor het ontwerp gemaakt. Laten we bidden dat de provincie zijn krachtigste bulldozers naar Manta stuurt. Of laat anders de Ecuadoraanse marine het werk doen. Het is tenslotte een nationale aangelegenheid. De wereld is een schouwtoneel.

Ook in de haven van Esmeraldas vinden onderhandelingen plaats. Na meer dan een jaar herinnerden ze zich plotseling het bestaan ​​van het schip. Omdat onze scheepsagent aan Covid stierf moesten ze mij smeken om te vertellen sinds wanneer we in de haven zijn. Ze dreigen met enorme boetes op havengeld waarvan niemand ons verteld heeft dat ze bestonden. Nu hebben ze beslag op het schip gelegd omdat ze vinden dat het niet zeewaardig is. We mogen noch blijven noch varen. Met dit raadsel zijn ze zelf gekomen en moeten ze zelf maar oplossen. Zij hebben reeds het Nederlandse ministerie van Infrastructuur en Waterstaat geïnformeerd over het beslag. De volgende vraag is of er invoerbelasting moet worden betaald over de invoer van het schip en de tribune. Deze keer sta ik wel vanuit mijn kinderwagen deze marineofficieren te woord, om de ernst van de zaak te benadrukken. Het is hoog tijd dat de kapitein terug aan boord is. Er wacht hem een ​​schoone taak. Navigare necesse est. Een schip moet varen.